آیا پاداش ده برابر، برای انجام هرکار نیک است؟

قرآن می‌فرماید: «مَن جاءَ بالحَسنَة فلهُ عَشر أمثالها»(سوره انعام، آیه 160) هر کس کار شایسته‌ای بیاورد، ده برابر پاداش دارد. آنچه مهم است آوردن کار شایسته به قیامت است، نه انجام آن در دنیا.
رساندن جنس به مقصد ارزش دارد، ولی اگر جنسی را در وسط راه از بین بردیم، ارزشی ندارد. بسیاری از کارهای به ظاهر نیک دچار آفاتی می‌شود که به مقصد نمی‌رسد:
یا در آغاز، کار را با ریا و خودنمایی شروع می‌کنیم و هدف الهی نداریم، یا در وسط کار گرفتار غرور و عُجب و خودخواهی می‌شویم و یا بعد از انجام کار، گناهی می‌کنیم و آثار آن را محو می‌کنیم.
گرچه در این سه مورد کار شایسته انجام گرفته، ولی سالم به مقصد نرسیده است. لذا قرآن نمی‌فرماید: هرکس کار شایسته انجام دهد ده برابر پاداش دارد، بلکه می‌فرماید: هر کس کار شایسته خود را تا قیامت بیاورد، ده پاداش دارد. «مَن جاء بالحسنة»

#تمثیلات

اَلـسَـلامُ عَلـَیکَ یـا اَبـاصـالـح اَلمهدی

یوسف زهرا به دست داورش

می نهد تاج امامت بر سرش

عید « جاء الحق » مبارک بر همه

خاصه بر سادات آل فاطمه

عید آدم عید خاتم آمده

عید مظلومان عالم آماده

امام رضا (ع) فرمودند:

«بر شما باد نماز شب!هیچ بنده ای نیست که در آخر شب از خواب بلند شود و هشت رکعت نماز شب و دو رکعت نماز شفع و یک رکعت نماز وتر بخواند و در قنوت نماز وتر هفتاد بار استغفار کند،مگر اینکه از عذاب قبر و عذاب آتش جهنم ایمن گردد و پناه داده شود».(81)

81 . عیون الاخبار، ج 1، ص 282.

اگر کسی را شب هنگام در حال گناهی دیدی فردا به آن چشم نگاهش مکن شاید سحر توبه کرده باشد و تو ندانی …

کدام موج تو را با خودش به دریا برد            و برد آنکه تو را به سوی بیکران ها برد

شکوه قبله ی چشمان آفتابی عشق              تو را تماشا کرد و تو را تماشا برد…

و آفتاب حقیقت به روی دستانش               چه عاشقانه تنت را به دوش صحرا برد

و مادرت که به رویت ستاره میپاشید             به پای سنگ مزارت دل زمان را برد

شدی تو فاتح فتح المبین خوبی ها              و دوست جسم زلال تو را چه تنها برد

طلوع جلوه ی آسمان امروز                         تو را به دیدن باغ گلهای فردا برد

تو چشمه سار خروشان بیکران هایی            که رود تشنه تو را با خودش به دریا برد

آسمونی شدن نه بال میخواد و نه پر،دلی میخواد به وسعت خود آسمون.مردان آسمونی بال پرواز نداشتن،تنها به ندای دلشون لبیک گفتند و پریدن…